En Avant: Dit is (niet) de evolutietheorie van de troost
Aya Sabi en Dounia Mahammed
We spreken vaak over intergenerationeel trauma, maar is er meer? Waarom hebben we intergenerationaliteit enkel tot het trauma beperkt?
Als herinneringen van pijn generaties lang in ons lichaam opgeslagen blijven, bestaat er dan ook zoiets als intergenerationele troost die doorgegeven wordt? Kunnen we ook verhalen van weerbaarheid en heling vertellen? Is één leven genoeg om weer heel te zijn?
Ja. In een daverende monoloog die verder bouwt op de roman Half Leven kruisen intimiteit en universaliteit in een daverende vertelling. We volgen Shams terwijl ze kritisch reflecteert over de grote vragen, maar ook terwijl ze - heel eenvoudig - een sjaal koopt. We moeten aan de pijn raken, maar gaan ook verder. Intergenerationele troost: een overerfbaar gevoel van veiligheid.
spel: Dounia Mahammed
tekst: Aya Sabi en Dounia Mahammed
muziek: DJ Missawi
dramaturgie: Esther Severi
productie: Monty
coproductie: NTGent, Arenberg
foto: Victoriano Moreno
Deze voorstelling is
